Mannen en auto's......
Door: rienk
Blijf op de hoogte en volg stina
03 April 2010 | Australië, Sydney
Vijf prachtige dagen in het indrukwekkende Red Centre van Australie.
Het spectaculaire nationale park met Uluru en Kata-Tjuta, twee imposante rots formatie’s. Overweldigend ! We hebben er de zonsopgang en de zonsondergang gezien, met de spectaculaire kleurveranderingen van bruin en blauw , paars en vuurrood, prachtig. We zijn er niet alleen ….er staan wel honderden toeristen en iedereen wil natuurlijk met de rots op de foto !!
Rienk had graag de ‘klim ‘gedaan , helaas voor hem is die gesloten ivm de harde wind. Voor de aboriginals is de berg een heilige plaats en ze willen liever niet dat de toeristen hun berg beklimmen. In alle talen staat het aangeplakt. Ze hebben zo hun traditie’s.
Toch maken jaarlijks heel wat mensen deze " klim", ze lopen als mieren over de rots.
We maken een wandeling met een Ranger rond de berg . Hij laat ons de heilige plaatsen zien, de grotten met rots tekeningen en vertelt veel over de cultuur. Het is wel opvallend dat er hier bij Uluru en Kata Tjuta bijna geen aboriginals te zien zijn. De meeste liggen in de schaduw onder de bomen in Alice Springs. Overal vind je de sporen van de abo’s. Zij zijn toch een bijzonder volk.
We zijn nu echt in de Outback, het is pionieren en dat is een leuke ervaring.
We worden gewaarschuwd om vooral veel water mee te nemen voor onderweg, uitdroging is hier een van de grootste drama's voor de toeristen. Dus wij gaan met grote kannen water op pad !
Het is hier erg warm (35 graden) en erg droog. En de enorme aantallen vliegen irriteren ons enorm.
Ook moeten we goed uitkijken dat we op tijd benzine tanken want ook die zijn schaars. Altijd zorgen dat je de tank bijvult wanneer je een pomp ziet, het kan soms heeeel lang duren voordat er weer een komt!!
Onderweg zien we weer van alles, mooie wandelingen door smalle gorges, waterholes met lekker koud water om een duik in te nemen. De rode clifs die afsteken tegen de blauwe luchten.De prachtige sterrenhemel van het zuidelijk half rond met natuurlijk het Southern Cross. En natuurlijk heel bijzonder : de dingo en de 4 camels zo in het wild.
Dit hoofdstukje wordt een mannenverhaaltje en is dan ook door Rienk geschreven.
Het gaat over de ervaringen met de 4-wheeldrive, waar we mee door de Red Centre zijn “ gestoven” . Met name onze vriend Gerard (op-en-top liefhebber) zal dit stukje likkebaardend lezen. Op maandag 28 maart hebben we onze Nissan Patrol bij de verhuur opgehaald. Dat kostte de nodige tijd want er moeten heel wat formaliteiten ingevuld worden. Een kanjer van een auto (zie de foto’s) met een dikke 3 liter diesel en handgeschakeld en dat moet ook weer wennen met het stuur aan de andere kant.
De uitlaat loopt tot boven het dak, want hij moet door het water kunnen.
We kregen een kaart mee op welke wegen we mogen komen en als we andere wegen willen gaan berijden, moeten we eerst bellen naar een telefoonnummer van de verhuur, die dan gaat bekijken hoe de omstandigheden zijn en dan krijg je go or no-go.
Want vergis je niet er is hier veel regen gevallen en de meeste wegen zijn z.g. flood-wegen; wegen waar de rivieren gewoon over de weg stromen. En dan heeft een 4-wheeldrive ook zijn beperkingen. Ook krijgen we nog een nood-baken mee, voor de echte noodgevallen. Want je mobiele telefoon werkt even buiten Alice Springs niet meer.
De eerste km’s is even wennen en helaas werkt onze Tomtom op de IPhone hier niet, want deze wegen en plaatsen staan niet op de kaart van Tomtom. Verder werkt het fantastisch. De eerste dag van Alice Springs naar Glen Helen is een makkie…vrijwel allemaal asfalt; dus alleen maar 2 wiel aangedreven gereden. Hoe anders is dat de tweede dag als we naar Kings Canyon rijden…200 km rode dust-road waar de 4wielaandrijving direct aan moet. Wat een beest van een auto …hij trekt overal door heen en dan hebben we de lage gearing nog niet eens gebruikt. Het rijden op deze wegen is een speciale techniek….je moet de harde gedeeltes opzoeken en dan snelheid gaan ontwikkelen (80 -100 km) dan “ vlieg “ je als het ware over de ribbels heen.
Wij hebben het niet te gek gedaan en zijn vrijwel niet boven de 80 km uit gekomen.
60 Km voor Kings Canyon staat een andere 4wheeldrive stil op de weg en wenkt ons om te stoppen. Het zijn 4 mensen die ik vanmorgen bij de zonsopgang bij Glen Helen op een heuvel nog heb gezien. Ze hadden daar overnacht en sliepen gewoon in de buitenlucht.
Probleem van hun auto is dat er iets met de brandstoftoevoer niet goed was. Dave was de naam van de chauffeur en hij vroeg ons of wij hem wouden slepen naar Kings Canyon. En natuurlijk doe je dat, maar dit zijn wel wat andere omstandigheden. Sleepband vastgemaakt en dan maar gaan!!! Gaat best goed, totdat de weg nog slechter wordt. Dave wenkt om te stoppen en legt me uit hoe ik beter het spoor kan kiezen. Het gaat goed. Bij een steile afdaling kent onze sleep nog wat benauwde momenten, want doordat de motor niet wil lopen hebben ze ook geen rem. En ze hebben geen airco, ze doen de ramen dan wat open en zitten onder het stof als we bij de benzinepomp in Kings Canyon aankomen. De sleep heeft een dik uur geduurd.
De 2 meiden achterin springen meteen in het zwembad.
Daar kijken wat mensen naar hun auto en het blijkt dat het brandstoffilter was los getrild, waardoor er lucht werd aangezogen. Probleem was dus snel opgelost.
Ze zijn ons erg dankbaar en trakteren ons op een beer en gingerale voor de dames.
Wij hebben ook maar weer de tank volgegooid, want de benzinestations zijn hier dun gezaaid. In dit soort auto’s zitten 2 tanken…de main-tank van 90-liter en nog een sub-tank (zeg maar grote reserve tank) van 30-liter. En natuurlijk is de diesel hier een stuk duurder als in de bewoonde wereld.….het kost her $ 1,80 per liter .
Nou tot zover deze ervaringen in de out-back.
Even op een rijtje:
29 maart: Alice Springs- Glen Helen : 132 km
30 maart: Glen Helen- Kings Canyon: 357 km
31 maart: Kings Canyon- Ayers Rock: 303 km
1 +2 april: Ayers Rock- Alice Springs: 460 km
Na vijf dagen komen we weer terug in ons hotel aan de Todd River. De rivier staat droog het is een grote droge vlakte. In de winter houden ze camel races in deze droge rivier, wat zal dat een stoffige boel zijn.
De laatste uurtjes in Alice Springs genieten we nog volop van de laatste zonnestralen. Mam ligt om half negen al bij het zwembad ze kan er geen genoeg van krijgen. Het is voor ons de laatste dag samen in Australie, zij vliegen straks naar Sydney en dan morgen door naar Schiphol. Wij blijven nog even en vertrekken 10 minuten later naar Adelaide
( South-Australia) Het is moeilijk om met woorden te zeggen hoe bijzonder het is om zo met z'n vieren op reis te zijn geweest. Wat hebben we met z’n vieren genoten .Wat zijn mijn ouders nog fit, We hebben een fantastische tijd met elkaar gehad en het zal ons de rest van ons leven bijblijven.
Het spectaculaire nationale park met Uluru en Kata-Tjuta, twee imposante rots formatie’s. Overweldigend ! We hebben er de zonsopgang en de zonsondergang gezien, met de spectaculaire kleurveranderingen van bruin en blauw , paars en vuurrood, prachtig. We zijn er niet alleen ….er staan wel honderden toeristen en iedereen wil natuurlijk met de rots op de foto !!
Rienk had graag de ‘klim ‘gedaan , helaas voor hem is die gesloten ivm de harde wind. Voor de aboriginals is de berg een heilige plaats en ze willen liever niet dat de toeristen hun berg beklimmen. In alle talen staat het aangeplakt. Ze hebben zo hun traditie’s.
Toch maken jaarlijks heel wat mensen deze " klim", ze lopen als mieren over de rots.
We maken een wandeling met een Ranger rond de berg . Hij laat ons de heilige plaatsen zien, de grotten met rots tekeningen en vertelt veel over de cultuur. Het is wel opvallend dat er hier bij Uluru en Kata Tjuta bijna geen aboriginals te zien zijn. De meeste liggen in de schaduw onder de bomen in Alice Springs. Overal vind je de sporen van de abo’s. Zij zijn toch een bijzonder volk.
We zijn nu echt in de Outback, het is pionieren en dat is een leuke ervaring.
We worden gewaarschuwd om vooral veel water mee te nemen voor onderweg, uitdroging is hier een van de grootste drama's voor de toeristen. Dus wij gaan met grote kannen water op pad !
Het is hier erg warm (35 graden) en erg droog. En de enorme aantallen vliegen irriteren ons enorm.
Ook moeten we goed uitkijken dat we op tijd benzine tanken want ook die zijn schaars. Altijd zorgen dat je de tank bijvult wanneer je een pomp ziet, het kan soms heeeel lang duren voordat er weer een komt!!
Onderweg zien we weer van alles, mooie wandelingen door smalle gorges, waterholes met lekker koud water om een duik in te nemen. De rode clifs die afsteken tegen de blauwe luchten.De prachtige sterrenhemel van het zuidelijk half rond met natuurlijk het Southern Cross. En natuurlijk heel bijzonder : de dingo en de 4 camels zo in het wild.
Dit hoofdstukje wordt een mannenverhaaltje en is dan ook door Rienk geschreven.
Het gaat over de ervaringen met de 4-wheeldrive, waar we mee door de Red Centre zijn “ gestoven” . Met name onze vriend Gerard (op-en-top liefhebber) zal dit stukje likkebaardend lezen. Op maandag 28 maart hebben we onze Nissan Patrol bij de verhuur opgehaald. Dat kostte de nodige tijd want er moeten heel wat formaliteiten ingevuld worden. Een kanjer van een auto (zie de foto’s) met een dikke 3 liter diesel en handgeschakeld en dat moet ook weer wennen met het stuur aan de andere kant.
De uitlaat loopt tot boven het dak, want hij moet door het water kunnen.
We kregen een kaart mee op welke wegen we mogen komen en als we andere wegen willen gaan berijden, moeten we eerst bellen naar een telefoonnummer van de verhuur, die dan gaat bekijken hoe de omstandigheden zijn en dan krijg je go or no-go.
Want vergis je niet er is hier veel regen gevallen en de meeste wegen zijn z.g. flood-wegen; wegen waar de rivieren gewoon over de weg stromen. En dan heeft een 4-wheeldrive ook zijn beperkingen. Ook krijgen we nog een nood-baken mee, voor de echte noodgevallen. Want je mobiele telefoon werkt even buiten Alice Springs niet meer.
De eerste km’s is even wennen en helaas werkt onze Tomtom op de IPhone hier niet, want deze wegen en plaatsen staan niet op de kaart van Tomtom. Verder werkt het fantastisch. De eerste dag van Alice Springs naar Glen Helen is een makkie…vrijwel allemaal asfalt; dus alleen maar 2 wiel aangedreven gereden. Hoe anders is dat de tweede dag als we naar Kings Canyon rijden…200 km rode dust-road waar de 4wielaandrijving direct aan moet. Wat een beest van een auto …hij trekt overal door heen en dan hebben we de lage gearing nog niet eens gebruikt. Het rijden op deze wegen is een speciale techniek….je moet de harde gedeeltes opzoeken en dan snelheid gaan ontwikkelen (80 -100 km) dan “ vlieg “ je als het ware over de ribbels heen.
Wij hebben het niet te gek gedaan en zijn vrijwel niet boven de 80 km uit gekomen.
60 Km voor Kings Canyon staat een andere 4wheeldrive stil op de weg en wenkt ons om te stoppen. Het zijn 4 mensen die ik vanmorgen bij de zonsopgang bij Glen Helen op een heuvel nog heb gezien. Ze hadden daar overnacht en sliepen gewoon in de buitenlucht.
Probleem van hun auto is dat er iets met de brandstoftoevoer niet goed was. Dave was de naam van de chauffeur en hij vroeg ons of wij hem wouden slepen naar Kings Canyon. En natuurlijk doe je dat, maar dit zijn wel wat andere omstandigheden. Sleepband vastgemaakt en dan maar gaan!!! Gaat best goed, totdat de weg nog slechter wordt. Dave wenkt om te stoppen en legt me uit hoe ik beter het spoor kan kiezen. Het gaat goed. Bij een steile afdaling kent onze sleep nog wat benauwde momenten, want doordat de motor niet wil lopen hebben ze ook geen rem. En ze hebben geen airco, ze doen de ramen dan wat open en zitten onder het stof als we bij de benzinepomp in Kings Canyon aankomen. De sleep heeft een dik uur geduurd.
De 2 meiden achterin springen meteen in het zwembad.
Daar kijken wat mensen naar hun auto en het blijkt dat het brandstoffilter was los getrild, waardoor er lucht werd aangezogen. Probleem was dus snel opgelost.
Ze zijn ons erg dankbaar en trakteren ons op een beer en gingerale voor de dames.
Wij hebben ook maar weer de tank volgegooid, want de benzinestations zijn hier dun gezaaid. In dit soort auto’s zitten 2 tanken…de main-tank van 90-liter en nog een sub-tank (zeg maar grote reserve tank) van 30-liter. En natuurlijk is de diesel hier een stuk duurder als in de bewoonde wereld.….het kost her $ 1,80 per liter .
Nou tot zover deze ervaringen in de out-back.
Even op een rijtje:
29 maart: Alice Springs- Glen Helen : 132 km
30 maart: Glen Helen- Kings Canyon: 357 km
31 maart: Kings Canyon- Ayers Rock: 303 km
1 +2 april: Ayers Rock- Alice Springs: 460 km
Na vijf dagen komen we weer terug in ons hotel aan de Todd River. De rivier staat droog het is een grote droge vlakte. In de winter houden ze camel races in deze droge rivier, wat zal dat een stoffige boel zijn.
De laatste uurtjes in Alice Springs genieten we nog volop van de laatste zonnestralen. Mam ligt om half negen al bij het zwembad ze kan er geen genoeg van krijgen. Het is voor ons de laatste dag samen in Australie, zij vliegen straks naar Sydney en dan morgen door naar Schiphol. Wij blijven nog even en vertrekken 10 minuten later naar Adelaide
( South-Australia) Het is moeilijk om met woorden te zeggen hoe bijzonder het is om zo met z'n vieren op reis te zijn geweest. Wat hebben we met z’n vieren genoten .Wat zijn mijn ouders nog fit, We hebben een fantastische tijd met elkaar gehad en het zal ons de rest van ons leven bijblijven.
-
03 April 2010 - 16:37
Mem:
Het lijkt me wel gevaarlijk met die car op pad.wat een prachtige fotos.Nu zijn jullie samen oop pad.No net dom driest jer.Leafs Mem. -
03 April 2010 - 17:22
Fenna:
Wat een mooie verhalen en vooral foto's! Wouw!
Geniet ervan! Liefs -
03 April 2010 - 19:25
Gelske:
Wat een mannen verhaal!!!
ahhaha nou voel je je vast een echte man, heit! hahaha
dikke kus -
03 April 2010 - 19:33
Nienke:
Hoi!
Leuke foto's en leuke verhalen!
Veel plezier nog!
O ja: ik zou het je nog laten weten he?! We hebben een prachtige zoon gekregen! -
04 April 2010 - 09:44
Nicole:
Op 1e paasdag zittend in mijn bedje dacht ik er weer eens aan om jullie belevenissen te bekijken. Dat ziet er mooi uit hoor!! Heerlijk voor jullie. En erg leuk met al die foto's erbij.
Hier is het grijs en regenachtig, maar dat mag de pret van een aantal vrije dagen niet drukken hoor!
Liefs van ons,
Robert Jan en Nicole -
04 April 2010 - 14:40
Inge S:
Hoi Stina, wat een geweldige reis maken jullie!! Hier hagelt het heel hard, maar door jullie mooie foto's lijkt het net of ik ook even in Australie ben. Geniet ervan samen! (grappig dat ik bij jullie zie dat Nienke een zoontje heeft) -
04 April 2010 - 15:13
Godelieve :
Jemig wat een geweldige foto's. Het moet wel geweldig zijn om zoiets mee te maken. Veel plezier nog!
Het is nu 17.15 uur op 1e paasdag en stikke donker omdat het giet! Brrrr. Geniet van de laatste paar weekjes.
-
04 April 2010 - 21:33
Marga Van Dijck:
Hallo levensgenieters,
ik heb zojuist een heel stuk van julie avonturen gelezen, het ziet er allemaal pachtig uit, vooral de vissen vind ik erg mooi!
nog een hele fijne tijd en tot over een paar weken.
groetjes, Marga -
05 April 2010 - 19:01
Gepke & Gerard:
Volgens mij zijn jullie in de "hemel" aangekomen: Duiken en 4-wheeldrive.
Ik droom wel verder in Nederland, "ook leuk" (niet lachen). -
06 April 2010 - 07:30
R&J Hattem:
Na een lange reis van meer dan 25 uur kunnen we thuis de foto's nog eens bekijken. Ze zien er splendid. Hier alles ok.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
